Een update vanuit Botswana

Onderstaand verhaal hebben we twee dagen geleden geschreven, want op de camping waar we toen stonden was wifi, maar helaas.........er stond al bij dat het op sommige smartphones en tablets niet zou werken. We gokken dat het op alles van Apple niet werkt, want met de Iphone en Ipad konden we geen verbinding maken. Maar goed, bij deze alsnog:

Ons vorige verhaal kwam nog uit Namibië, maar inmiddels zijn we al weer een paar dagen in Botswana. Vanuit de laatste camping in Namibië was het maar een uurtje of twee rijden naar de grens. We waren benieuwd hoe de grensovergang zou gaan. Eerst moesten we natuurlijk Namibië uit. Papier invullen, wachten, paar stempels en bijna klaar. Bij een slagboom moesten we een soort wegenvignet dat op de voorruit geplakt zat inleveren, want in Botswana moesten we een nieuwe kopen en als we over een paar dagen weer terug gaan naar Namibië moeten we weer een nieuwe kopen. Kassa!
Voor we vervolgens bij de Botswaanse grenspost kwamen, moesten we weer door zo'n vetenary checkpoint. Je moet dan met je schoenen over een ranzig matje met desinfecterend middel lopen, de auto moet door een diepe bak met zo'n zelfde goedje en heel belangrijk......er gaat iemand in je camper controleren of je geen dierlijke producten of vers fruit en verse groente meeneemt. Stel je voor zeg! Koelkast en een paar willekeurige kastje moesten open en door mochten we weer. Niets illegaals aan boord.
Van een Nederlands stel dat we later ontmoet hebben, hoorden we dat dezelfde dame die onze camper controleerde, dat ook bij hun auto had gedaan. Toen ze dat deed, vond ze een grote zak snoepjes en had ze van haar handen een soort bakje gemaakt dat even volgekiept moest worden met snoepjes. Daarna....doorrijden maar.
Verder stelde de Botwaanse grens weinig voor, behalve dat er nogal hard een swingend Afrikaans muziekje opstond, gezellig. Weer een papiertje invullen, stempels, dokken voor een nieuw wegenvignet en.....welcome in Botswana!
Onze eerste stop was een camping bij een lodge in Kasane, net over de grens. We moesten even wennen, want na alle vriendelijkheid en gastvrijheid in Namibië, vonden we de mensen van deze lodge maar erg nors en onvriendelijk. Gelukkig ontdooiden ze op dag twee al wat meer en dag drie waren ze goed te pruimen. De camping was prima, al moesten we goed op onze spullen letten, want er liep een kleptomaan aapje rond.
Vanuit deze lodge hebben we een excursie naar de Victoria Falls in Zimbabwe gemaakt. Els heeft de watervallen in 2008 toen ze met een groep pubers van haar vorige baan vrijwilligerswerk deed in Zambia. Toen was het erg onverstandig om naar Zimbabwe te reizen en nog steeds is dat niet aan te raden, met uitzondering van het stadje Victoria Falls, dat helemaal in het teken staat van de watervallen en bijbehorende toeristen met hun $$$. Maar goed, $30 pp armer voor een visum aan de grens en vervolgens $30 pp bij de watervallen, hebben we er wel enorm van genoten. De watervallen zijn ongelofelijk prachtig en indrukwekkend. Ook voor de tweede keer vond Els. Een een derde mag er ook gerust komen wat haar betreft.
De dag daarna begonnen we met een gamedrive in alle vroegte in het Chobe National Park. Ook dat bracht herinneringen terug voor Els, want ook dat heeft ze in 2008 gedaan. Els schrok van de grote hoeveelheid safarivoertuigen die er nu in het park rondreden. Zeker 4x zoveel als toen. Maar goed, we waren nog maar net in het park, of er ontstond een grote opstopping op de weg, oftewel....er was iets te zien. En dat was er zeker! Een groep leeuwen die een buffel gevangen hadden en aan het oppeuzelen waren. Spectaculair hoor, ondanks het gedrang en gedoe met al die safarivoertuigen. Ook de rest van de gamedrive was mooi. We hebben veel impala's, sable antilopes, nijlpaarden en waterbuffel gezien. En met die laatste hebben we dus de big five compleet!
Na een middagje relaxen op de camping hebben we een 's avonds een boottocht over de Chobe river gemaakt en dat was echt fantastisch. Ongelofelijk hoeveel dieren er tegen de avond naar het water komen om te drinken of grazen. Echt overal waar je kijkt zie je dieren. We vonden allebei het allerallermooiste van de boottocht, een kudde olifanten die de rivier overzwom. Grote olifanten met grote slurven en kleine olifantjes met hele schattige minislurfjes. Net snorkels heel leuk om te zien. Ontroerend ook om te zien hoe goed ze op elkaar letten en samen voor die kleintjes zorgen.
Na al dat moois, zijn we gisteren naar het zuiden gereden, naar Gweta. Gweta ligt tussen de enorme zoutpannen in, in ongeveer het midden van Botswana. De route naar Gweta was een beetje saai vonden wij. Steeds hetzelfde landschap en maar liefst 135 kilometer wegwerkzaamheden. Het enige interessante was een dood paard op de weg, waarvan een stuk of 25 gieren zaten te smullen.
Maar goed, de camping waar we hier zitten heet Planet Baobab en maakt z'n naam meer dan waar. Er staan een paar van die rare, maar toch wel mooie baobabs. Ze hebben deze camping echt creatief gebouwd, met allerlei leuke decoraties en een heel eigen stijl. Met een beetje fantasie, heeft het wel iets van Gaudi weg. Er hangt een lekker relaxed sfeertje en het personeel is supervriendelijk. Het lag dus echt aan die vorige lodge, gelukkig zijn niet alle inwoners van Botswana zo nors. In tegendeel zelfs, de meeste mensen die we ontmoeten zijn hartstikke vriendelijk, al blijft het ook hier opgetrokken wenkbrauwen opleveren als ze zien dat er twee dames uit die dikke 4x4 camper stappen. Els wordt vrijwel steeds eerst met "sir" aangesproken........
Vanochtend moesten we voor de verandering weer eens vroeg op, want er stond een volgende excursie op het programma. We hebben met quads over de zoutpannen gereden/gescheurd. Super super super gaaf. We kwamen wel terug als twee stofmonsters, want het waaide flink en dus reden we in elkaars stofwolk. Het zat echt overal.
Tussendoor zijn we met de quads nog op bezoek geweest bij een kolonie stokstaartjes die hier leeft. Ook heel leuk en grappig om te zien en horen hoe die beestjes leven. Vooral voor Hennie kwam hiermee een wens in vervulling, want die wilde ze heeeeeeeeel graag een keer in het wild zien. Nou....dat is gelukt!
En laten we als heuse Nederlanders nog even een update geven over het weer. Tussen een uur of 10 tot 17.30 is het aangenaam tot knetterwarm. In de avond koelt het snel af, dus vanaf ongeveer 17.30 moeten we de lange box en een trui aan. Idem voor de ochtenden. Aan het einde van de nacht wordt het hier echt stervenskoud, tegen het vriespunt of soms zelfs net iets eronder. We zijn zó blij dat onze camper dichter is dan al die daktenten die hier gebruikelijk zijn. De mensen die in zo'n ding slapen gaan echt met drie lagen kleding aan naar bed. Wij gelukkig niet. We zijn zo slim geweest om een warme slaapzak mee te nemen van thuis en het dekbed en de deken die we bij de camper kregen zijn ook lekker warm. Maar als we de teentjes buiten boord steken, voelen we goed hoe koud het eigenlijk is. Volgens de mensen hier is het een ongebruikelijk strenge winter. Het nieuws van de dag is dat er in Johannesburg voor het eerst in 31 jaar sneeuw is gevallen. Blij dat we daar niet zitten dus. We hebben wel zandmatten bij onze camper gekregen, maar geen sneeuwkettingen.......
Morgen rijden we door naar de Okavangodelta, waar we vier nachten gaan blijven en ongetwijfeld nog meer moois gaan zien. En het is maar een gek idee om te bedenken dat we vandaag over een week alweer in het vliegtuig stappen. Daar hebben we allebei nog helemaal geen zin in, dus voorlopig gaan we er nog even lekker voor!
Heel heel heel veel groeten maar weer!

En dan nu even vanuit Maun, want daar zijn we inmiddels aangekomen. Een dagje eerder dan gepland. We zouden namelijk twee nachten op een bushcamp vlak bij het Moremi reservaat in de Okanvangodelta staan. Toen we daar gisteren aankwamen, bleek het inderdaad een echte bushcamp te zijn, met alle primitieve voorzieningen van dien. De camping lag een kleine kilometer van de bijbehorende lodge af en vanwege het vele wild in het gebied, was het absoluut verboden om van de camping naar de lodge te lopen. Dat mocht alleen met de auto, maar ja.....wij moeten natuurlijk van alles inklappen en opruimen voor we met ons campertje kunnen rijden. Beetje onhandig dus, maar goed, we stonden wel super super mooi in de wildernis. In de avond kregen we bij het kampvuur bezoek van twee honey badgers (een soort das), maar gelukkig lieten de hyena's die er ook veel zitten zich niet zien.
We hadden vandaag graag een dagsafari vanuit de lodge gedaan naar het Moremi gebied, maar die zou alleen doorgaan bij 4 mensen en wij waren de enige twee die zich aangemeld hadden. Geen safari dus. De man van de lodge zei dat we het met onze camper ook wel zelf konden proberen om in de Moremi te rijden, maar dat was door de lokale man van het verhuurbedrijf van onze camper ten zeerste afgeraden.
Maar uiteindelijk gaf de ontzettend beroerde weg de doorslag. We hadden namelijk om bij de lodge/camping te komen zo'n 45 kilometer van de meest slechte gravelweg die we tot nu toe zijn tegengekomen moeten overwinnen. Echt vreselijk! Om bij Moremi te komen moesten we die weer terug en nog zo'n 15 kilometer extra om bij de ingang te komen. Dan een hele dag 4x4 rijden in Moremi en dan die hele rotweg weer terug om vervolgens morgen die weg wéér te moeten rijden naar Maun, waar we ook nog twee nachten op een camping staan. Daar hadden we dus mooi geen zin in. We hebben de camping in Maun gebeld om te vragen of we een dag eerder konden komen en dat was geen probleem. Vanmorgen hebben we de boel weer ingepakt en zijn naar Maun gereden. Dan boeken we hier vandaan wel een dagsafari naar Moremi. Als je namelijk zo intensief moet rijden, heb je geen tijd om om je heen te kijken en te genieten van hetgeen om je heen te zien is. Dan zitten we liever nog een keer in zo'n suf safariautootje. Ook kun je hiervandaan vluchten in een Chesna (of zoiets......Ruud?) maken over de delta en dat lijkt ons ook wel erg mooi. Kortom....we denken dat we er goed aan hebben gedaan om ons programma ietsje om te gooien en we hebben zin in de dagen hier in Maun.
En dan nog even voor de mensen die Hennie goed kennen. Ze heeft er wat voor over hoor, om te kunnen internetten. We zitten nu namelijk in een Botswaans kippenrestaurant te internetten (en te lunchen). Gelukkig hadden ze ook een beefburger voor haar én thee met melk.....dat maakt een hoop goed. Els heeft een lekkere kipburger opgepeuzeld hoor, geen probleem.
Nu gaan we nog even boodschapjes halen en de man die op onze camper heeft gepast een paar pula geven, want zo hoort dat hier. Pula is de lokale munteenheid overigens.
Wederom......gegroet!