In het hoge noorden!

Daar zijn we weer, dit keer heel cultureel verantwoord vanuit de bibliotheek.
We zijn op het hoogste puntje van onze reis aangekomen, Cartwright in Labrador. Gisterenmiddag zijn we aan boord gegaan van de Robert Bond (misschien familie van....geen idee, ze hadden wel martini's), een schip waar zo'n 50 auto's en/of campers op kunnen. Geen enorm gevaarte dus. We hadden een hut voor 2 personen geboekt en daar waren we erg blij mee. Het slaapt toch wat lekkerder in een bedje, dan in een stoel of op de grond. Wel sliepen we zo'n beetje naast de bar en daar werd het hoe langer hoe gezelliger. Op een gegeven moment haalde iemand zelfs zijn accordeon tevoorschijn en klonk er vrolijke muziek door de gang. Wat minder fijn voor de mensen die wilden slapen, maar goed....de sfeer zat er lekker in zullen we maar zeggen. Het publiek bestond voornamelijk uit locals. Toeristen komen hier erg weinig. En zeker geen toeristen van buiten Canada. Dat maakt dan meteen dat twee van die dames die duidelijk van elders komen een enorme bezienswaardigheid zijn. Grappig om te merken dat er in de verschillende plaatsen waar we geweest zijn, heel verschillend op ons gereageerd werd. In Happy Valley Goose Bay werden we toch een beetje argwanend bekeken en niet al te vriendelijk (en dat is een understatement....) benaderd. Hier in Cartwright, maar ook in een gat als Churchills Falls, zijn mensen wel nieuwsgierig naar je, maar op een vriendelijke manier. Ze willen allemaal weten waar je vandaan komt en wat je naar hier brengt. Als je dan andersom ook wat interesse toont, heb je zo een hartstikke leuk en interessant gesprek.
We hebben trouwens na het berenavontuur op de vuilnisbelt nog een ontmoeting met een beer gehad. Misschien kunnen 2 ouders uit Oss onderstaande alinea beter even overslaan.....
Dezelfde avond na onze ontmoeting vanuit de auto met 4 zwarte beren (die foto bij het vorige stukje is trouwens NIET ingezoomd, maar gewoon genomen door de zijruit van de auto....heb je even een idee hoe dichtbij die beer was) en het typen van het vorige stuk tekst, wilden we voor het eten nog even een stukje wandelen door het stadje (Churchill Falls). Al kletsend passeerden we een geparkeerd busje en stonden we oog in oog met een echt ENORME grote zwarte beer. En oog in oog wil zeggen dat er maximaal 5 meter tussen ons in zat. Gelukkig schrok hij net zo hard van ons als wij van hem en deinsden we allemaal achteruit. De beer had in de voortuin van een huis een vuilnisbak omgegooid en was van het afval aan het eten. Hij had ons dus niet horen aankomen. En wij hem niet horen eten. Je kunt je voorstellen, we hadden de schrik aardig in de benen. Van een afstandje hebben we foto's gemaakt, want toen wij weg waren, ging die beer natuurlijk door met eten. We waren duidelijk gespot door de locals in de straat, want overal gingen deuren open en kwamen mensen kijken wat er aan de hand was. De beer was een heuse bezienswaardigheid, maar niet een die je in je voortuin wil. Ook niet hier. Een aantal bewoners joeg de beer vervolgens met een hoop herrie weg. Zie je wel pap en mam....je had het beter niet kunnen lezen...;-).
Op de plek waar we nu zitten hebben we kans op ijsberen, dus we gaan straks zeker een stukje wandelen! Nee hoor, die komen hier heel incidenteel voor in het voorjaar. Maar voor de zekerheid blijven we in de bewoonde wereld.
Straks gaan we een boottochtje maken langs bijzondere opgravingen die ze hier aan het doen zijn uit de tijd van Vikingen en een vogelreservaat. Onderweg hebben we kans op walvissen, al hebben deze lucky bastards er net al weer een gezien vanaf het strand. Ijsbergen zijn hier wat minder. De vrouw van het boottochtje zei dat ze die naar Newfoundland sturen voor de toeristen daar. Nou....dat komt mooi uit, want daar zijn we over een paar dagen. Ook is er een kleine kans op noorderlicht hier, dus we zetten vanavond even een wekker om een uur of 1 's nachts. Je weet maar nooit en het lijkt ons prachtig om dat eens te zien.
Morgen zakken we wat verder af langs de kust van Labrador. De natuur is overal schitterend en hier is ook het nodige aan cultureel erfgoed te bewonderen. In dit gebied zijn de vikingen terecht gekomen en later natuurlijk allerlei andere volkeren. En natuurlijk de oorspronkelijke bewoners niet te vergeten, de inuit. Kortom: een bijzondere plek, Labrador.
De USB poorten zijn hier afgeschermd, dus geen foto's dit keer. Misschien de volgende keer weer.
Vanuit het hoge noorden zenden we jullie een hartelijke groet!

ps 1:Hennie is op die foto van ons samen in die oranje badpakken zoals ome Rinus ze noemde:
1: niet aan het poepen
2: de broek niet uit haar bilspleet aan het trekken
3: wel haar broek goed aan het aantreken. De dame die de foto voor ons maakte, had even niet gewacht tot Hennie klaar was. Vandaar dat hoofd....en die dubieuze houding....Tot zover Tuintjes!

Ps 2: net terug van de boottocht en dankzij de Iphone van Hennie en wifi in ons hotel, kunnen we toevoegen dat we vlakbij 2 ijsbergen zijn geweest. Heel heel heel mooi!!!

Ps 3: we hebben al ruim een week geen netwerk meer op onze mobieltjes. We kunnen dus niet bellen, smsjes sturen en ontvangen. Als je dus afvraagt waarom je geen reactie op je smsje krijgt........hierom dus.