Kaap Hoorn!!!

We beginnen maar even met een waarschuwing. We hebben zo ontzettend veel gezien en gedaan, dat dit een lang verhaal gaat worden (nog veel langer dan de andere verhalen....). Dus....zet even koffie of neem een borrel en begin dan met lezen. Je bent er even zoet mee zeg maar.

Eerst moeten we even alle ietwat onaardige opmerkingen over ons hotel in Punta Arenas wegnemen. Het hotel was geweldig. Heerlijke bedden, prachtige badkamer en een overheerlijk ontbijt met allemaal zelf gemaakte producten. En het was er heerlijk rustig en na een paar dagen refugio in Torres del Paine, beviel ons dat prima. En we zijn weer eens met onze neus in de boter gevallen. Maandagavond kwamen we terug uit de stad en bleek er een proeverij gaande te zijn in ons hotel. Ze gaan namelijk ook een teteria openen. Dat is een soort tearoom. Wederom natuurlijk met allerlei gezonde hapjes en drankjes. En gastvrij als ze hier zijn, moesten we meteen aanschuiven en van alles proberen. Helemaal geen probleem natuurlijk.
Dinsdag hebben we in Punta Arenas een museum bezocht en het kerkhof. En toen op naar de Via Australis, ons varende hotel!
Bij aankomst op het schip, werden we keurig naar onze hut gebracht, waar onze koffers al op ons stonden te wachten. We hebben een B-cabin, want die waren het goedkoopste. En er is werkelijk niets B's aan, want hij is super-de-luxe. Twee prima bedden, voldoende kastruimte en een comfortabele badkamer. En verder is op dit schip alles inclusief. Lezingen, excursies, eten en drinken. Echt alles! En het personeel is buitengewoon behulpzaam en vriendelijk. Ze leggen de gasten echt in de watten. De sfeer is erg informeel, dus de nette jurk hebben we thuis gelaten.
Op de Via Australis is plaats voor 137 passagiers en er werken 45 personeelsleden. Ons schip is lang niet vol, er zijn maar 63 gasten (en toch ook 45 personeelsleden), die wel uit 14 verschillende landen komen. Natuurlijk veel Chilenen en Argentijnen, maar ook Zwitsers, Kenianen en Tsjechen bijvoorbeeld. Wij zijn de enige twee Hollanders aan boord. We zijn ingedeeld in een groep Engelstalige en Spaanstalige gasten. En het groepje Engelstalige gasten, waar wij natuurlijk bij horen, bestaat maar uit 16 personen. Dat is leuk, want je leert elkaar daardoor snel kennen. Onze gids tijdens de excursies is een Chileen die prima Engels spreekt. Eigenlijk doen de meeste personeelsleden dat wel in meer of mindere mate.
En ja, het lijkt wel of we niet anders doen, maar het eten is echt geweldig goed. Ook onze vegetariër tijdens deze trip, Hennie, komt goed aan haar trekken, want ze krijgt heel afwisselende en lekkere maaltijden. Die vage rijstprut is hier nog niet gesignaleerd (zie vorig verslag). Ze zorgt wel zo nu en dan voor verwarring bij onze ober, als ze ineens worstjes bij het ontbijt neemt of een stukje bief bij de lunch.
Toen we dinsdagavond aan boord gingen, was er uiteraard een welkomsborrel met de kapitein en werden alle belangrijke personen aan ons voorgesteld. Dat was grappig, want dat waren er meer dan de 16 Engelstalige gasten die hierbij aanwezig waren. Daarna een veiligheidsinstructie en toen konden we meteen aanschuiven aan het diner. Na het diner was er een briefing over de excursies van de volgende dag. Die worden in de ene lounge in het Engels gehouden en in een andere in het Spaans. Prima geregeld.
Woensdag na het ontbijt, kregen we instructies voor de eerste excursie, Ainsworth Bay. In groepen werden we in een zodiac naar de baai vervoerd. Gaaf man, in zo'n ding over het water scheuren. Eerst zagen we wat zeeolifanten liggen. In de verte zagen we de Marinelli gletsjer. Toen we aangelegd hadden, hebben we met onze gids een wandeling over het eiland gemaakt. Hij heeft ons veel verteld over met name de flora in Patagonië en over de vorming van het landschap waar we liepen. Nog niet eens zo heel lang geleden (90) jaar, was het land waarop we liepen, bedekt onder het ijs van de gletsjer. Na onze wandeling, stond er bij de zodiac warme chocomel en whisky op ons te wachten. En die twee gecombineerd na een frisse wandeling, ging er prima in.
Na aankomst hesen we onszelf weer uit onze excursieoutfit, die bestaat uit een weinig charmante waterdichte broek, een waterdichte jas, wandelschoenen en een oranje reddingsvest. Na de lunch had de Engelse groep even vrije tijd, omdat de Spaanse groep als eerste de excursie naar Tuckers eiland ging maken. Tuckers eiland is een plek waar heel veel zeevogels en Magelaanse pinguïns zitten. We gingen niet aan land, maar bekeken de vogels vanuit onze zodiac. Het weer zat die middag niet mee, want het waaide hard en regende flink. We gingen dan ook wat eerder terug naar het schip dan gepland, maar we hebben zeker genoten van alle prachtige vogels die we hebben gezien. Vooral weer om die koddige en heel nieuwsgierige pinguïns. Toen we met onze zodiac even aanlegden op het strand, kwam er een gelijk een groepje pinguïns heel nieuwsgierig rond de boot schuimen en proberen er in te kijken. Het was echt zo'n 'wie kijkt naar wie' moment. Heel komisch.
Bij terugkeer was er een lezing over de vogels van Patagonië, met aansluitend alweer zo'n heerlijk diner. In de avond konden we kiezen uit twee activiteiten. De ene was een film over dit gebied en de andere was een modeshow met aansluitend een bingo. We hoeven vast niet te zeggen wat wij gekozen hebben......;-).
In de nacht van woensdag op donderdag voeren we uit de strait of Magellan en bereikten we de Pacific ocean. Dat gaf wat deining zullen we maar zeggen. En omdat onze hut op het laagste niveau van het schip ligt, konden we zien hoe hoog de golven die we aan het trotseren waren eigenlijk waren. HOOG! Ik ben ook zooooooo blij met die antibraakpleister achter mijn oor. Toe nu toe heb ik nergens last van gehad, maar volgens de bemanning was de deining van die nacht nog helemaal niets in vergelijking met hetgeen ons bij Kaap Hoorn te wachten staat.
Donderdagochtend navigeerden we opnieuw door een prachtig kanaal, omgeven door besneeuwde bergtoppen, watervallen en hangende gletsjers. Schitterend gewoon. In de ochtend hebben we eerst een lezing bijgewoond over de ontdekking en de oorspronkelijke bewoners van Tierra del Fuego, vuurland. Het is vreselijk schrijnend dat er van deze oorspronkelijke bewoners niemand meer over is. Ze zijn helemaal uitgeroeid door met name de Spanjaarden of geveld door ziektes die ontdekkingsreizigers meebrachten. Vreselijk spijtig natuurlijk, want we waren erg onder de indruk van de wijze waarop deze natives in dit klimaat konden overleven. Ze waren zo goed aangepast aan het landschap en de omstandigheden en enorm ingenieus in het vinden van voedsel en het creëren van leefruimte. Er was zelfs een volk dat helemaal in kano's leefde en waarvan de vrouwen al duikend in de zee naar eten zochten. Naakt, want deze stam droeg geen kleding. Onvoorstelbaar gewoon als je bedenkt hoe guur het klimaat hier is en hoe ijzig het water.
Na deze lezing bezochten we de machinekamer van het schip. Je mag hier overal komen en foto's maken. Daarna hadden we een hele interessante lezen over gletsjers. Toen weer lunchen en daarna instructie voor de excursie naar Pia Glacier.
Nadat we met de zodiac afgezet waren bij de gletsjer, liepen we naar een uitzichtpunt. En een mooi uitzicht was het! Perito Moreno in El Calafate was schitterend, maar deze niet minder. Hier komen veel minder mensen en dus is het een stuk ongerepter. Terwijl we stonden te kijken, brak de zon door en konden we steeds meer van het hoge deel van de gletsjer zien. En toen er ook nog een groot stuk afbrak en met een hoop gedonder en geraas het water in stortte, was het bezoek helemaal geslaagd.
Toen we vertrokken bij Pia Glacier, voeren we door Glacier Alley. Dat is de westelijke arm van het beroemde Beagle kanaal. En zoals de naam al doet vermoeden, stikt het in dat deel van de gletsjers. De ene nog imposanter dan de andere. De gletsjers hebben allemaal een naam van een land. Terwijl een gletsjer naderde, werd deze via de intercom aangekondigd en werd vervolgens in de bar een hapje en drankje geserveerd, passend bij het land waar de gletsjer naar vernoemd is. Bij de Duitse was er bier en bij de Italiaanse pizza. De Nederlandse kwam er wat karig vanaf met een miezerig balletje gehakt. Daar hadden wij wel wat creatievers op kunnen bedenken. Maar het idee is natuurlijk hartstikke leuk.
Tenslotte was er een briefing over de mogelijke landing op Kaap Hoorn. Na wat historische achtergrondinformatie, kregen we uitleg over de veiligheid en de afwijkende manier om in en uit de zodiac te stappen. En de hele reis al leeft iedereen toe naar deze landing. Of het lukt hangt af van het weer en dat is hier heel veranderlijk en kan snel omslaan.
Vrijdagochtend zijn we om 5.30 opgestaan, om buiten te kijken naar het steeds dichter bij Kaap Hoorn komen. Vanaf het bovenste dek hadden we er prachtig zicht op en de zee was tamelijk rustig, dus jawel......om 7 uur was het zover: we gingen! Uitstappen was iets lastiger dan bij de andere landingen, omdat er veel meer golfslag was. Maar met droge voeten, begonnen we aan de 160 trapjes naar boven. En toen stonden we dus op de Kaap. Ongelofelijk gewoon!
In ongeveer een uur tijd hebben we het monument en de vuurtoren bezocht. Ook hebben we de Chileense militair en zijn gezin ontmoet die op de kaap wonen. Kaap Hoorn is namelijk een militaire basis. Je kunt je nauwelijks voorstellen hoe het is om op deze afgelegen plek te wonen. Ze hebben wel internet en telefoon, maar ontmoeten alleen twee keer in de week passagiers van deze cruise. Anderen mogen er niet komen.
En we hadden hem nog niet gezien, maar blijkbaar was de kerstman ook bij ons aan boord. Geen slee met rendieren, maar een cruiseschip. De kerstman kwam de bewoners van Kaap Hoorn een grote zak met cadeautjes brengen. Hartstikke leuk en ook wel een beetje bizar om op de houten wandelpaden ineens een kerstman te zien verschijnen tussen alle dik ingepakte en oranje zwemvesten dragende passagiers.
De laatste zodiac die terugkwam zat vol met de expeditiecrew van dit schip, inclusief de kerstman. Volop kerstliederen zingend en duidelijk blij en opgelucht dat de landing in alle opzichten geslaagd was. We hadden niet oneindig de tijd op de kaap, want toen wij boven waren begon het te waaien en regenen. Het weer sloeg echt om, dus meer tijd dan een uur was er niet. Maar dat was ruim voldoende, want we hebben alles gedaan en gezien wat we wilden doen en zien. Hennie heeft een t-shirt en een kaart met stempel gekocht, dus we hebben bewijs! Een topervaring gewoon! :-) :-) :-)
Eenmaal terug aan boord was er ontbijt en daarna een introductie in de Chileense wijnen. Met proeverij natuurlijk. Heel naar.
In de middag hebben we eerst een erg boeiende lezing over Darwin bijgewoond en daarna begonnen we aan onze laatste excursie. Die ging naar Wulaia Bay en je kon kiezen uit een wandeling naar een uitzichtpunt, of een wandeling met historische informatie over de Yamana, de oorspronkelijke bewoners van deze plek. Wij kozen voor het laatste. Het is echt zo schrijnend wat de zogenaamde geciviliseerde Europeanen hier hebben aangericht. Gelukkig investeert Cruceros, het bedrijf dat deze cruises organiseert, fors in het opknappen van Wulaia Bay en het transformeren van een oud radiostation naar een informatiecentrum over de Yamana. Dat doen ze op meer plekken en het is fijn om te weten dat een deel van het geld dat wij betaald hebben, in dergelijke projecten gestopt wordt.
En toen was het dus kerstavond. Er was aan elke nationaliteit gevraagd om iets te vertellen of zingen over kerst in het eigen land. Omdat wij bijna de hele reis de tafel gedeeld hebben met 4 Zwitsers, hebben we samen wat gepresenteerd en gezongen. Daarna volgde een voortreffelijk diner en wederom kwam, dit keer bij het toetje, per zodiac de kerstman aangevaren, met pakjes voor alle kinderen op het schip. Helemaal leuk.
De avond eindigde met een speech van de kapitein en champagne. Bij terugkomst in onze hut, vonden we een klein kerstpresentje en een bewijs van onze landing op Kaap Hoorn.
En 's morgens werden we wakker in Ushuaia, eindpunt van onze fantastische reis. De volgende huurauto ( merk: Volkswagen barrel) stond al klaar. Dus nu gaan we beginnen aan het laatste deel van onze reis.
Voor iedereen die nog niet afgehaakt is tijdens dit lange verhaal: een hele fijne kerst en heel veel groeten uit El fin del mundo!