El fin del mundo!

Oftewel: het einde van de wereld, de meest zuidelijke stad op aarde: Ushuaia.
Dat is niet helemaal waar, want iets zuidelijker ligt nog Puerto Williams. Maar dat is een dorp in Chili en telt niet voor die Argentijnen hier. Ushuaia dus, een drukke, toeristische stad, die het moet hebben van de cruiseschepen die er om de haverklap aanleggen. We vonden het wel even wennen na al het natuurschoon en de verwennerij van de afgelopen dagen.
Na aankomst op eerste kerstdag en het in ontvangst nemen van de Volkswagen barrel, zijn we wat rond gaan rijden door de omgeving. Terra del Fuego, oftewel vuurland is wederom prachtig mooi. Overal besneeuwde bergtoppen en tussendoor uitzichten op het Beagle Kanaal.
Verder verliep onze eerste kerstdag nogal saai. We waren best moe, hebben als kerstdis toastjes met jam en nutella gegeten en zijn vroeg het bedje in gegaan. Een prima bedje in weer een prima huisje trouwens.
De volgende ochtend zijn we eerst naar de haven gegaan om te kijken welke tours er mogelijk zijn in het Beagle Kanaal. Na her en der wat informatie ingewonnen te hebben, kozen we voor een tocht voor diezelfde avond. De weersverwachting (en vooral de windverwachting.....) voor de komende dagen was namelijk niet zo gunstig en de beste tip die we kregen was: als de zon schijnt en het niet hard waait, moet je daar meteen van genieten, want het kan zo weer over zijn.
Na de boeking zijn we omhoog gereden naar een uitzichtpunt over de stad. Er ligt ook een gletsjer, waar je met een kabelbaan naartoe zou kunnen. Helaas was die in onderhoud en dus zouden we moeten lopen. Daar hadden we mooi geen zin in, dus na een drankje, zijn we weer naar beneden afgedaald en hebben we wat door de stad gelopen. We ontdekten een prima restaurantje, genaamd Tante Sara. Inderdaad, een Nederlandse uitbater. En prima eten.
In de avond hebben we een tocht over het Beagle kanaal gemaakt. Hartstikke mooi weer en prachtig licht. We voeren langs de vuurtoren en daarna langs een kolonie zeeleeuwen. Omdat het een klein bootje was, kon deze vlakbij de zeeleeuwen komen. Iets te vlakbij als je het ons vraagt, want die dieren waren er duidelijk niet van gediend om al die fototoestellen in hun snuit gedrukt te krijgen. Ze hadden veel jongen, dus van ons had iets meer afstand wel gemogen. Wel mooie foto's trouwens.......
Natuurlijk hebben we ook weer heel veel vogels gezien, waaronder de ster onder de zeevogels: de steamerduck, engineduck of flightless duck. Allemaal dezelfde namen voor een eend die niet kan vliegen, maar als een soort stoommachine over het water rent, al draaiend met zijn vleugels. Hilarisch gezicht.
De tocht eindigde met een korte wandeling over een eiland, waar we een prachtige zonsondergang hebben gezien. Ze zeggen dat vuurland zo heet vanwege de vele vuren van de natives die de ontdekkingsreizigers zagen toen ze deze streek ontdekten, maar het zou ook zomaar van de rood/oranje luchten kunnen komen. Ze lijken soms in brand te staan, schitterend gewoon.
Maandag zijn we met de auto naar estancia Haberton gegaan. Haberton is een historische plek, waar Thomas Bridges zijn estancia bouwde. Hij was een predikant, die voor de verandering wel respect voor de natives had en vreedzaam met ze samenleefde. Meer dan dat zelfs, want hij ontdekte dat ze een eigen taal hadden en heeft een woordenboek Yamana-Engels met meer dan 30.000 woorden gemaakt. Zijn zoon heeft een beroemd boek over zijn leven op de estancia geschreven en dat gaan we zeker even bestellen en lezen. Helaas was het ter plekke uitverkocht, anders hadden we het al meegenomen.
We hebben een heel boeiende rondleiding gehad en zagen tijdens die rondleiding ook nog even 3 zeldzame Magelaanse spechten! Die hebben een knalrode kop en zijn normaal gesproken niet eenvoudig te spotten.
Ook grappig om te vermelden is, dat we tijdens ons bezoek aan de estancia Haberton bekenden tegenkwamen. Ten eerste 2 Amerikanen die bij ons op de Via Australis hadden gezeten. Maar ook een collega van mij, van de lokatie Enschede van AOC Oost. We wisten van elkaar dat we rond dezelfde tijd in Patagonië waren, maar elkaar dan ook daadwerkelijk tegenkomen is dan natuurlijk nog een tweede! En dan nog wel op zo'n afgelegen plek. Overigens hebben we haar en haar vriendin diezelfde avond nog een lift naar hun hotel gegeven. Ze liepen toevallig langs dezelfde weg als de weg waar wij over reden. Heel grappig.
Maar goed, Haberton was zeker een hoogtepunt, al was het maar vanwege de fantastische ligging en rit ernaartoe.
Dinsdag hebben we kort het nationale park bezocht, maar gezien de hordes toeristen die over de wandelpaden sjokten, waar we daar heel snel klaar mee. Dat krijg je natuurlijk met al die cruiseschepen die hier een dag of dagdeel zijn en dan in sneltreinvaart vanalles moeten doen. Beetje jammer. Vervolgens wilden we even online inchecken voor onze vlucht van morgen en bleek er online nog maar 1 stoel vrij te zijn. Oeps...... Geen discussie, maar met gierende banden in de Volkswagen barrel op naar het vliegveld. Ligt vlakbij, dus het klinkt spannender dan het was, maar echt gerust waren we natuurlijk niet. Gelukkig was er een mevrouw van Aerolinas Argentinas wiens enige Engels ongeveer don't worry, be happy was. En dat werden we ook, want ze kon ons wél inchecken. Rij 3, dus of we nu woensdag eerste klas reizen.......we zullen zien.
Tenslotte hebben we dinsdag het museum bezocht. Het museum is gevestigd in de oude gevangenis en met name dat deel was erg boeiend om te bezoeken. Ushuaia is namelijk in de tweede helft van de 19de eeuw gesticht als strafkolonie voor echte boeven en politieke gevangenen. Naast een museum over de gevangenis, waren er allerlei andere exposities. Van pinguïns tot scheepswrakken en van kunst tot poolreizen. Redelijk door elkaar, dus hier en daar was het wat verwarrend. Als echte afsluiter van ons bezoek hier, heb ik genoten van een heuse maaltijd van King Crab, dé specialiteit van deze streek. Heerlijk, maar ik kon het absoluut niet op. Er is minstens een halve krab terug gegaan naar de keuken. Zonde! En Hennie heeft genoten van de geur van die maaltijd van mij....;-).
Woensdag vliegen we terug naar Buenos Aires en na een nachtje slapen daar, als alles meezit, terug naar Nederland. En dan zit onze reis er al weer op. We zullen nog wel wat tijd nodig hebben om alle indrukken te laten bezinken. En praktisch: om de foto's uit te zoeken, want dat zijn er heul veul. Dank aan iedereen die heeft meegelezen en meegeleefd. Dat doet goed, als je aan de andere kant van de aardbol zit!