Bergen en ijs!

En zoals de vorige keer al aangegeven....nu een bericht uit de bergen! En wat voor een bergen! We zijn in El Chalten, een klein stadje aan de voet van het zeer imposante noordelijke deel van het nationale park, Los Glaciares. Hoog boven het dorpje uit, torent de cerro (bergtop) Fitz Roy. Fitz Roy en zijn naastliggende niet minder indrukwekkende toppen, zijn veel grilliger dan alle andere bergtoppen die wij ooit hebben gezien. Het is werkelijk een heel spectaculair landschap.
Toen we donderdag met het vliegtuig waren geland in El Calafate, hebben we eerst onze volgende auto opgehaald. We waren er snel aan gewend, want het is precies zo'n Fordje Ka als de vorige. Daarna zijn we El Calafate ingereden voor wat boodschappen. El Calafate is DE plek om dit nationale park te bezoeken en dat doen dan ook hordes toeristen. Wij gaan maandag richting El Calafate, maar hebben ervoor gekozen om eerst voor vier dagen naar het trekkersdorp El Chalten te vertrekken.
De rit naar El Chalten was prachtig. Het landschap hier is heel afwisselend en bijzonder. Soms reden we langs prachtig gekleurde gletsjermeren met besneeuwde bergen ernaast, soms door een soort woestijn. Aan de bergen kun je zien dat dit gebied vroeger bedekt was door ijs. Je ziet dat vooral aan de lijnen in de bergen en de grote stenen die her en der liggen. Maar wat ons vooral opviel, was de echt keiharde en hele koude wind. Die wind is ook berucht hier en we snappen helemaal waarom. De man van het autoverhuurbedrijf vertelde dat de meeste schade komt door de de wind. Als je je portier niet goed vast houdt, waait hij zo stuk. En we moesten uitkijken voor overstekende stinkdieren. Als we die zouden aanrijden, zouden we dat nooit meer vergeten zei hij....:-).
Toen we aan kwamen rijden bij El Chalten, was er van de bergen niets te zien vanwege de laaghangende bewolking. Toen we ons huisje voor de komende dagen gevonden hadden, begon het zelfs te sneeuwen. Die korte broek en t-shirts konden vervangen worden door dikke sokken en een trui.....brrrrrrr. Ons huisje, cabana in het Argentijns, is trouwens hartstikke leuk en comfortabel.
Vrijdag hebben we een rustig dagje gehad. Toen we wakker werden, scheen de zon en waren de wolken verdwenen. Na het ontbijt, zijn we in de auto gestapt en een stukje terug gereden het dorp uit. Al snel zagen we achter ons de bergen opdoemen. We hebben de auto gedraaid en hebben een hele tijd staan genieten van het adembenemende uitzicht. Het laat zich eigenlijk niet omschrijven. Ik had er echt de tranen van in de ogen, zo mooi.
Daarna zijn we naar het informatiepunt van het park gereden voor wat uitleg over de wandelmogelijkheden hier en wat meer informatie. We werden te woord gestaan door een alleraardigste Argentijnse jongen, die duidelijk trots was op zijn werk en het park. Het straalde van hem af gewoon, fantastisch. Hij adviseerde ons om die vrijdag een eenvoudige wandeling te doen naar een plek waar condors zitten, om de benen alvast wat in de wandelmodus te krijgen. Dat hebben we dus ook gedaan. Het was in het begin meteen een flink stukkie klimmen en dat viel mij nog niet zo mee. Toen de benen inderdaad in de wandelmodus kwamen, ging het prima. We hebben een condor gezien en opnieuw prachtige uitzichten op de bergen aan de noordkant en zuidkant van El Chalten. Ook hebben we vrijdag een waterval bezocht en een tocht geboekt voor zaterdag. En wel een ice hike op de gletsjer Viedma!
Zaterdagochtend was het wederom stralend weer. Op naar de gletsjer! Eerst moesten we een klein uurtje varen en na aankomst 20 minuten over de rotsen klauteren, op weg naar het ijs. Daar aangekomen werden de ijzers onder onze voetjes geknoopt en konden we het ijs op. Na een korte uitleg over de manieren waarop je op de gletsjer moet lopen, gingen we met onze groep van zo'n 20 man achter onze gids aan de gletsjer op. In totaal zijn we ongeveer 2 uur op het ijs geweest en het was echt geweldig. De Viedma gletsjer is de grootste van dit nationale park en beslaat maarliefst 1000 vierkante kilometers. Die hebben we niet allemaal gezien natuurlijk, maar we zijn een behoorlijk eind omhoog geklauterd op onze ijzertjes en konden toen prachtig over het ijsveld uitkijken. Echt imposant.
Na een welverdiende Baileys on the rocks met rocks van de gletsjer natuurlijk, begonnen we weer aan de afdaling. De tocht was best pittig af en toe en we vragen ons af hoe onze bovenbenen morgenvroeg aanvoelen....... We hebben in de planning om morgen een flinke tocht te gaan lopen in het gebergte hier, dus we zullen zien hoe ver we komen. En mits het weer het toelaat natuurlijk, want dat is hier superveranderlijk.
We laten het hier weer bij. Foto's toevoegen gaat prima, dus die van Buenos Aires zijn nu ingewisseld voor bergen en ijs. Geniet ervan en dank voor jullie reacties! Die zijn hartstikke leuk om te lezen hier in het verre Patagonië.